هوهوی باد ، وَزان
شاخه های عریان
برگــــــهای رقصان
پاییزدامن کـــشان
هلهله ی قارکلاغان ،زاغکان
درگُــذرِموســـم پاییز قدم ن
سردرگم ومحودراین حوالی ِآسمان
روی خشکیــــــده شاخکان ،قارکنان
به شورِ پرواز ،این سیاه جامه گان ،بال ن
پیچده گیسوی ِزردِ درخت درباد ،وَزان
منِ گیج ،محو ازظهورِ عُصیانِ آدمکان ،سیاه پوشه گان
مبهوت ِ حرکت رفته گان ،آمده گان
درهلهله ی قارِ کلاغان ،زاغکان ،آدمکان
راهیِ بی روزَن راهِ بی پایان ِ شامگان
لرزان صدای ِ قیژ ِپرنهیبِ چوبِ پنجره های فرسوده ی شهرِ غریبه گان
درحوالی ام ،درخت ِگردوی پیر لرزان ،عریان ،برگ ریزان ،
درهلهله ی قارکلاغان ،کلاغکان ،زاغکان
دسته دسته سیاه جامه گان بردرخت کهن ،روان
من ِ غریب ،ماتِ ابهتِ خاموشِ پیرِ لرزان
صدها سال خانه ی غزل ِ قارگویان
دراین هلهله ی سیاه جامه گان ،کلاغکان ،زاغکان .
درشورِهرروز و درس ِ شامگاهان
مُــــدام کَرازصدای بلبلان غزلخوانان
چشم فروبسته ازدیدن ِ هرلحظه سیاه پوشان
بس،پُرصداکلاغکان ،درسکوت فرورفته بلبلان
نقش بسته بر زردبَرگ ِ درخت ِ لرزان
جدالِ صبح تا شامگاهان ِ کلاغکان ،بلبلان
پاییزِپُـــــرگُـــــــــــــــــریزِ فرداهایــــــــمان
در باورِ قارکلاغان ِ سیاه پوشِ روزگارمان
برگاه وبی گاه بی سامان ِ دلهامان
بالبخندی به آسمان ،پرکشند کلاغکان ِ شوم ِ زجه ن
باامیدهای سپید ِ سایه گستران بردل برگریزان
تاهنگامه ی نغمه خوانیِ بلبلان چیره بر زَجّه ی کلاغکان
شادان رقصان ،افتان خــــیزان ،لبخندن
آخرِ این قصه
به مقصدرسند هلهله ن ،نَه قارکُنان ،کلاغکان !!!!
شاید.!!!
☸دستنوشته ی خودم☸
ی , ,گان ,سیاه ,جامه ,بی , ,جامه گان ,سیاه جامه ,ی قارکلاغان ,درخت ِ لرزان جدالِ صبح
درباره این سایت